ما در شودیک باور داریم همه انسان‌ها، فارغ از تفاوت‌هایشان، شایسته زندگی با شرایط و امکانات خوب هستند. اما همه ما در طول زندگیمان و شاید هم اکنون، محرومیت‌هایی را تجربه می‌کنیم.
این محرومیت‌ها ممکن است روحی، روانی و یا جسمی باشد. محرومیت‌هایی که ما را از آنچه برای آن ساخته شده‌ایم دور می‌کند. افرادی هستند که به خاطر محدودیت‌های مالی نمی‌توانند رویاهایشان رو محقق کنند. مانند ورزشکاری که با همه توانایی‌های جسمی به خاطر نداشتن پول و امکانات نمی‌تواند به آرزوی شرکت در مسابقات و قهرمانی برسد. بعضی‌ها به خاطر محدودیت‌های جسمی نمی‌تواند استعداد‌هایش را شکوفا کند، مانند دانش آموز بسیار با هوشی که با همه توانایی‌های ذهنی به خاطر معلولیت‌های جسمی و رفتار و فرهنگ جامعه نمی‌تواند به آنچه شایستگی‌اش را دارد برسد.
گاهی آنچه مانع شکوفا شدن ما می‌شود درونی است و گاهی در محیط و اطراف ما است. گاهی ما در ایجاد آن محدودیت‌ها نقش داریم و گاهی خارج از محدوده کنترل ما است. ضعف‌های ژنتیکی، محدودیت‌های جغرافیایی، محرومیت‌های منطقه‌ای، خانواده و خیلی چیزهای دیگر خارج از حیطه کنترل ما هستند. در هر صورت همه ما در زندگیمان با موانعی روبرو هستیم که باعث می‌شوند نتوانیم یک زندگی پیروزمند را تجربه کنیم.
رویای ما در شودیک، کمک به همه کسانی است که سر راهمان قرار می‌گیرند تا بتوانند زندگی بیشتر و بهتری داشته باشند. کسانی که در کنار ما کار می‌کنند، کسانی که از ما خرید می‌کنند و آن‌هایی که از ما تاثیر می‌پذیرند. می‌دانیم که با یک گل بهار نمی‌شود، اما به این بیت از غزل مولانا باور داریم که:
“تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز”